Zakończylismy realizację projektu "Szkoła latania - rozwijanie samodzielności dzieci niepełnosparwnych"

Czas - od 01.08.2010 do 15.12.2010

Odbiorcy - 11 dzieci niepełnosprawnych, w tym trójka poruszająca się na wózkach, trójka  z  zespołami genetycznymi, trójka z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym, jedno z niedosłuchem, dwójka z innymi dysfunkcjami. Są to uczniowie szkół integracyjnych SP nr 44 i SP nr 24 w Gdańsku.

Działania - zajęcia arteterapii metodą teatralną. Spotkania odbywały się raz w tygodniu przez dwie godziny. Trójka dzieci korzystała z indywidualnych zajęć usprawniających zdolności komunikowania się. Te dzieci poruszają się na wózkach.

Wolontariusze – w realizacji projektu pomagali wolontariusze.

Bardzo dziękujemy Pani Iwonie Postole i Marcie Wasiak.

Wydarzenia - pod koniec projektu odbył się Pokaz Recytatorski, podczas którego dzieci, które brały udział w indywidualnych zajęciach rozwijających zdolności komunikacyjne, recytowały fragmenty wiersza Juliana Tuwima "Lokomotywa".  Pozostale dzieci biorące udział w projekcie przedstawiały wiersze pojedynczo lub tańczyly na scenie z chustą -  „Tańce motyli”.

Zdjęcia z imprezy - Patrz Galeria

Finansowanie – Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych za pośrednictwem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej.

Pisze Iwona Postoła – wolontariuszka uczestnicząca w zajęciach teatralnych prowadzonych przez fundację, dzięki miejskiej dotacji.

W szkole nr 44 zostały wznowione zajęcia terapeutyczne dla dzieci z dysfunkcjami. W tym roku bierze w nich udział pięcioro dzieci z porażeniem mózgowym, które poruszaja się wózkach i chłopiec z Zespołem Downa.

Zajęcia rozpoczynają się zwykle od ćwiczeń oddechowych. polegających na głośnym  wypowiadaniu głosek i imion, nawet wykrzykiwaniu ich. Jest to świetne ćwiczenie, bo nie tylko pomaga dzieciom w mówieniu, ale ośmiela je, oswaja z własnym głosem i rozluźnia mięśnie.

Ćwiczenia głosowe pozwalają też poczuć własne ciało, gdyż prowadząca zajęcia prosi, by kłaść dłonie na brzuchu lub krtani. Dzieci czują drgania lub napięcie mięśni. Po takim przygotowaniu, dającym dużo radości, zaczynają się ćwiczenia z tekstem.

W ubiegłym roku było to czytanie lub opowiadanie jakiejś baśni, następnie zabawa w inscenizację tego tekstu. Dzieci wybierały sobie postaci, w które chciały się wcielić. Miały swoje ulubione bajki, które były odgrywane wielokrotnie np. "Czerwony kapturek" i "Szklana góra".

W tym roku zaczęliśmy wspólnie pracę nad inscenizacją wiersza "Lokomotywa".  Tym razem akcent jest postawiony na umiejętności współpracy w grupie. Prowadzone są też ćwiczenia rozwijające wyobraźnię, pamięć a jednocześnie sprawność manualną.

Ostatnio była to zabawa polegająca na tym, że dzieci i opiekunowie  wybierali sobie indiańskie imiona i próbować je pokazać ruchami i gestami. Np. jeden z chłopców nazwał siebie "Siedzący bawół". Usiadł prosto i przyłożył do głowy dłonie z wyciągniętymi palcami. Była to dość skomplikowana zabawa, ale dzieci doskonale się bawiły, bez problemu zapamiętywały cudze „indiańskie imiona”  i potrafiły je pokazać.